Έπειτα από τις αντιδράσεις της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας, το αμφιλεγόμενο άρθρο 23 αποσύρθηκε από το νέο κλιματικό νόμο λίγες μόλις ώρες πριν το νομοσχέδιο τεθεί υπό ψηφοφορία στη Βουλή. Οι ενστάσεις της ασφαλιστικής αγοράς εισακούστηκαν, με την κυβέρνηση να αντιλαμβάνεται ότι η υποχρεωτική ασφάλιση κτιρίων σε περιοχές υψηλής τρωτότητας αντιφάσκει με τη βασική ιδέα της ασφαλιστικής κάλυψης.
Η λογική της ασφάλισης είναι η κάλυψη κινδύνων που θεωρούνται αβέβαιοι. Το εν λόγω μέτρο, ωστόσο, υποχρέωνε τις ασφαλιστικές εταιρείες να αναλάβουν τον κίνδυνο και το βάρος των αποζημιώσεων σε περιοχές, όπου είναι πολύ πιθανόν να προκύψουν καταστροφές το επόμενο χρονικό διάστημα.
Εάν η εν λόγω διάταξη είχε τεθεί σε ισχύ όπως ήταν διαμορφωμένη, τα ασφάλιστρα θα είναι εξαιρετικά υψηλά για τους καταναλωτές, δεδομένου και του υψηλού κινδύνου κάλυψης, ενώ θα προέκυπταν προβλήματα και από πλευράς αντασφαλιστικής κάλυψης.
Παρά το γεγονός ότι σε πρώτη ανάγνωση η εν λόγω εξέλιξη σχολιάστηκε θετικά από την αγορά, η οπισθοχώρηση της κυβέρνησης εξακολουθεί να προβληματίζει την ασφαλιστική κοινότητα. Η έλλειψη αποφασιστικότητας από πλευράς της κυβέρνησης για τη στήριξη της υποχρεωτικής ασφάλισης στον κλάδο περιουσίας και η άμεση απόσυρση του άρθρου 23 πηγαίνει ένα βήμα πίσω τις προσπάθειες της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Σε περίπτωση που η ασφάλιση περιουσίας ήταν υποχρεωτική και αφορούσε το σύνολο των κατοικιών της χώρας, πρόταση που αποτελεί άλλωστε και μια από τις πάγιες θέσεις της ΕΑΕΕ, το κόστος των ασφαλιστηρίων θα ισοσκελίζονταν, με τις ασφαλιστικές εταιρίες να παρέχουν οικονομικά και πάνω από όλα προσιτά ασφαλιστικά προγράμματα στους ιδιοκτήτες.
Παράλληλα, η εισαγωγή της υποχρεωτικότητας στον κλάδο περιουσίας θα είχε θετικό αντίκτυπο και στον κρατικό προϋπολογισμό, δεδομένου ότι το βάρος των αποζημιώσεων από τις αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές που χτυπούν τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας, έχει κοστίσει ακριβά στα κρατικά ταμεία.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με έρευνα της ΕΑΕΕ, οι συνολικές ζημιές από τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου σε Αττική, Εύβοια και Πελοπόννησο έφτασαν τις 778, με την αρχική πρόβλεψη αποζημιώσεων να ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 38,5 εκατ. ευρώ, τα οποία ασφαλώς επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο, τα ποσά των αποζημιώσεων δεν στάθηκαν αρκετά για να καλύψουν το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών που καλούνται και καλύψουν οι πολίτες.
Για άλλη μια φορά λοιπόν βρισκόμαστε και πάλι στο σημείο μηδέν. Οι προσπάθειες για την θέσπιση υποχρεωτικής ασφάλισης στον κλάδο περιουσίας αναδιπλώθηκαν.
Αναμφίβολα, η ψήφιση του νομοσχεδίου, και του συγκεκριμένου άρθρου ειδικότερα, δεν θα αποτελούσε τη λύση στο πρόβλημα, λόγω των σημαντικών του παραλείψεων.
Ωστόσο, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η υποχρεωτική ασφάλιση στον κλάδο περιουσίας δεν θα πρέπει να αποτελέσει άλλη μια πρόταση που θα μπει στο συρτάρι, αλλά να εξεταστεί σε μια πιο ώριμη βάση, δεδομένου ότι η κλιματική αλλαγή και τα ακραία φυσικά φαινόμενα εντείνονται διαρκώς, με τις προεκτάσεις τους να επηρεάζουν τόσο τους πολίτες, όσο και το ίδιο το κράτος.
Πηγή: insuranceforum.gr
