Ο Αντασφαλιστής είναι συνήθως μια πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία τεραστίων διαστάσεων, η οποία έχει ως πελάτες τις ασφαλιστικές εταιρείες. Δηλαδή, οι ασφαλιστικές εταιρείες αναλαμβάνουν να ασφαλίσουν στο 100%, δηλαδή να αναλάβουν πλήρως το ρίσκο, μόνο κινδύνους την αποζημίωση των οποίων, αν και εφόσον χρειασθεί, είναι σε θέση να εκταμιεύσουν χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο την εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, δηλαδή είτε όταν το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο είναι πολύ μεγάλο, είτε όταν ο κίνδυνος είναι αρκετά πιθανός να πραγματοποιηθεί, είτε όταν ο συνδυασμός ύψους ασφαλιζόμενου κεφαλαίου και βαθμού επικινδυνότητας της ασφάλισης καθιστούν την ανάληψη του κινδύνου στο 100% επισφαλή, οι ασφαλιστικές εταιρείες απευθύνονται στους αντασφαλιστές, οι οποίοι αναλαμβάνουν μέρος του ρίσκου. Έτσι, ένας μεγάλος κίνδυνος ασφαλίζεται συνήθως από περισσότερες από μία ασφαλιστικές εταιρείες. Φυσικά, ο ασφαλισμένος έχει ασφαλιστήριο συμβόλαιο με μία ασφαλιστική εταιρεία και για οτιδήποτε χρειασθεί απευθύνεται μόνο σε αυτή.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες συχνά δρουν και ως αντασφαλιστικές εταιρείες. Δηλαδή, όταν έχουν έναν κίνδυνο του οποίου το ρίσκο δεν επιθυμούν να αναλάβουν στο 100%, τον “σπάζουν” σε περισσότερα κομμάτια και δίνουν από ένα σε άλλες ασφαλιστικές εταιρείες. Έτσι, για παράδειγμα, η ασφαλιστική Α (που είναι η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία απευθύνθηκε ο ασφαλισμένος) μπορεί να αναλαμβάνει το 40% του κινδύνου, η ασφαλιστική Β το 30% και η Ασφαλιστική Γ το υπόλοιπο 30%. Φυσικά, η αναλογία του ασφαλίστρου πιστώνεται στην αντίστοιχη εταιρεία, όπως θα χρεωθεί και η αντίστοιχη αναλογία αποζημίωσης, αν και εφόσον χρειασθεί.
Με τον τρόπο αυτό, ο ασφαλιστικός κλάδος καθίσταται πιο σταθερός και δυνατός, αφού δημιουργείται ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω από τις εταιρείες και, κατά συνέπεια, γύρω από τα συμφέροντα του ασφαλιζόμενου.
