Της Σωτηρίας Γιαννακοπούλου,
Σεισμό προκάλεσε στο παγκόσμιο εμπόριο την περασμένη εβδομάδα το κλείσιμο της Διώρυγας του Σουέζ εξαιτίας της προσκόλλησης του γιγαντιαίου πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων Ever Given. Η ασφαλιστική κοινότητα αποτελεί έναν από τους μεγάλους χαμένους της υπόθεσης, δεδομένου ότι οι αποζημιώσεις που προκύπτουν από το εν λόγω περιστατικό πρόκειται να ξεπεράσουν τα 100 εκατ. δολάρια, ενώ εξαιρετικά υψηλό είναι και το κόστος για το διεθνές εμπόριο.
Όπως έγινε γνωστό, σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε επιτυχώς μερική αποκόλληση του τεράστιου πλοίου Ever Given από τις αρχές της Αιγύπτου έπειτα από έξι μέρες που βρισκόταν μπλοκαρισμένο στη Διώρυγα του Σουέζ. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, η πορεία του μήκους 400 μέτρων πλοίου έχει διορθωθεί κατά 80%.
Το κανάλι του Σουέζ αποτελεί μια εκ των βασικών εμπορικών αρτηριών και ως εκ τούτου οποιοδήποτε πρόβλημα στη διέλευση των πλοίων δημιουργεί ένα επί της κυριολεξίας ανεύρυσμα στην κυκλοφορία των εμπορικών αγαθών, δεδομένου ότι το 12% του παγκόσμιου εμπορίου περνάει μέσα από το κανάλι του Σουέζ.
Σύμφωνα με μελέτη της γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας Allianz, το «έμφραγμα» στο Σουέζ θα μπορούσε να κοστίσει στο παγκόσμιο εμπόριο από 6 δισεκατομμύρια δολάρια έως 10 δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα, ενώ η ακινητοποίηση των πλοίων και οι καθυστερήσεις των μεταφορών υπολογίζεται ότι επιβάρυνε την ετήσια αύξηση του εμπορίου από 0,2 έως 0,4 ποσοστιαίες μονάδες.
Τόσο οι πλοιοκτήτες, όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες, πρόκειται να αντιμετωπίσουν το βάρος των αποζημιώσεων, οι οποίες μέχρι στιγμή δεν έχουν διευκρινιστεί. Το πλοίο ανήκει στην ιαπωνική εταιρεία Shoei Kisen, ενώ υπεύθυνη για τη διακίνησή του είναι η ναυτιλιακή εταιρεία Evergreen Marine. Σύμφωνα με πληροφορίες, το πλοίο είναι ασφαλισμένο σε ιαπωνικούς ομίλους ασφάλισης. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία μαζί με τους ασφαλιστές της θα κληθούν να παρέχουν υψηλές αποζημιώσεις, δεδομένου ότι οι αρχές της Διώρυγας του Σουέζ πρόκειται να διεκδικήσουν υπέρογκα ποσά προς αποκατάσταση των ζημιών που υπέστη το κανάλι, αλλά και των απωλειών που σημειώθηκαν στα έσοδα της.
Αναμφίβολα, πέραν της ίδιας εταιρείας, οι ασφαλιστικές εταιρείες φαίνεται να πλήττονται σημαντικά από το εν λόγω ατύχημα. Οι αποζημιώσεις που πρόκειται να καταβάλλουν, αφορούν τις ζημίες που έχει υποστεί το ίδιο το πλοίο, τα φορτία επί του Ever Given προς κάλυψη τυχόν απωλειών, αλλά και φορτία τρίτων πλοίων που θα αιτηθούν απώλεια αγαθών. Μάλιστα, οι εταιρείες μεταφορών πρόκειται να διεκδικήσουν αποζημιώσεις και για καθυστερήσεις στη διανομή των προϊόντων λόγω αδυναμίας διέλευσης από το κανάλι.
Πολλά από αυτά τα πλοία αντιμετώπισαν μια δύσκολη απόφαση για το αν θα περιμένουν ή θα στραφούν γύρω από το ακρωτήριο της καλής ελπίδας, το οποίο είναι ένα μακρύτερο και ακριβότερο ταξίδι, εκφράζοντας έντονα τη δυσαρέσκεια τους για την καθυστέρηση των δραστηριοτήτων τους. Είναι πολύ πιθανόν επομένως να απευθύνουν αίτημα για ασφαλιστικές αξιώσεις από τον ασφαλιστή του πλοίου λόγω απώλειας αγαθών, πολλά από τα οποία είναι ευπαθή, καθώς και για καθυστερημένες παραδόσεις. Ωστόσο, η καθυστέρηση στην παράδοση των φορτίων καθιστά μη καλυπτόμενο κίνδυνο από τη πλειοψηφία των ασφαλιστικών εταιρειών.
Τα περισσότερα ασφαλιστήρια συμβόλαια φορτίου υιοθετούν τη πολιτική Institute Cargo Clauses που εκδόθηκε από το Institute of London Underwriters Wordings. Αυτές οι διατυπώσεις υιοθετούν την επιλογή του αγγλικού νόμου και πρακτικής. Αυτό σημαίνει ότι θα ισχύουν οι όροι του βρετανικού νόμου περί ασφάλειας στη θάλασσα του 1906. Οι περισσότερες από αυτές τις πολιτικές αφορούν όλους τους τύπους κινδύνων ωστόσο η καθυστέρηση αποκλείεται, σύμφωνα με το Cls 4.5:
4.5: απώλεια ζημιάς ή έξοδα που προκαλείται από καθυστέρηση, παρόλο που η καθυστέρηση οφείλεται σε κίνδυνο που είναι ασφαλισμένο
Η διάταξη αυτή πρόκειται να τεθεί σε ισχύ εκτός εάν η πολιτική τροποποιηθεί με την έγκριση για την κατάργηση αυτού του αποκλεισμού.
«Όλοι οι δρόμοι οδηγούν πίσω στο πλοίο», αναφέρει ο Ντέιβιντ Σμιθ, επικεφαλής στον τομέα της ναυτιλίας του ναυλομεσίτη McGill and Partners. «Τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων αυτού του μεγέθους είναι πιθανότατα ασφαλισμένα για ζημιά σε hull και machinery που κοστολογείται από 100 εκατομμύρια έως 140 εκατομμύρια δολάρια.» Ο Ντέιβιντ Σμιθ, επικεφαλής της Hull and Marine Liability στο McGill and Partners, σημειώνει η πιθανή απώλεια για τον κλάδο αντασφαλίσεων θα ξεπεράσει τα 100 εκατ. δολάρια.
Παρά το γεγονός ότι υπήρξε μία έντονη φιλολογία για αιτήματα αποζημιώσεων για τη ρύπανση που προκλήθηκε από διαρροές, όπως δήλωσε η εταιρεία τεχνικής διαχείρισης του πλοίου δεν υπάρχουν αναφορές ρύπανσης, διαψεύδοντας την εν λόγω φημολογία.
