Αρθρο του κ. Αριστείδη Βασιλειάδη, founder Insurance Innovation
Αναδημοσίευση απο το insuranceforum.gr
Τις τελευταίες μέρες το διαδίκτυο βούιξε στην κυριολεξία μετά την ανάρτηση του κ. Μακρόπουλου – Αντιδημάρχου του Δήμου Αθηναίων – που αναφερόταν στην νοσταλγία του για το σπίτι του στο Μπάντεν Μπάντεν και στην Aston Martin που διαθέτει.
Ο κ. Μακρόπουλος , πέραν του ρόλου του στον Δήμο Αθηναίων , είναι ο Πρόεδρος και ο Διευθύνον Σύμβουλος της Ευρώπης Ασφαλιστικής , είναι δηλαδή ένας άνθρωπος του κλάδου μας με βαριά ιστορία και μεγάλη πορεία. Η επιχειρηματική διαδρομή του κ. Μακρόπουλου στον χώρο των ασφαλειών ξεκίνησε από το Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Σήμερα και σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία η συνολική παραγωγή ασφαλίστρων της εταιρείας του για τη χρήση του 2019 ανήλθε στα 10,02 εκατ. ευρώ ενώ παράλληλα ακούγεται ότι είναι ιδιαίτερα καλός παίκτης και στο Χρηματιστήριο.
Για όλους όσους τον γνωρίζουν , η ανάρτηση του δεν αποτελεί έκπληξη και σίγουρα δεν έχει σε καμία περίπτωση την πρόθεση που του καταλογίζεται σωρηδόν στα social media.
Με λίγα λόγια , ο κος. Μακρόπουλος είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να ξοδεύει τα χρήματα τα οποία δημιούργησε με την δουλειά του, με όποιο τρόπο αυτός θέλει και δεν υποχρεούται να δώσει λογαριασμό σε κανέναν αφού δεν τα πήρε και από κανέναν και δεν τα χρωστάει και σε κανέναν. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει αυτή η άποψη, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ναι , μπορεί να ήταν άκομψη η χρονική στιγμή που εκφράστηκε η εν λόγω νοσταλγική του διάθεση , εν τω μέσω πανδημίας αλλά ειλικρινά … το να λιντσάρεται μαζικά κάποιος στα Social Media επειδή είναι πλούσιος και επειδή εκφράζει «νοσταλγίες» που δεν απευθύνονται στον μέσο Έλληνα , φτάνει στο άλλο άκρο. Ας είμαστε δίκαιοι. Στον καθένα μας λείπει αυτό που είχε και δεν έχει. Και αυτή η κουλτούρα δαιμονοποίησης των επιχειρηματιών, του χρήματος κλπ η οποία περάστηκε στα media από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη , οδηγεί συστηματικά στην ανθρωποφαγία για διάφορους λόγους και αιτίες και σε ένα είδος «κοινωνικού ρατσισμού από την ανάποδη», το οποίο για ακόμα μια φορά εκτροχιάζει τα υγιή συλλογικά κριτήρια της κοινωνίας μας.
Ναι, στον κόσμο μας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν Aston Martin και σπίτια στο Baden Baden. Ναι , στο κόσμο μας υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν πολύ , μα πολύ περισσότερα από αυτά. Ναι, στον κόσμο μας υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν περιουσίες. Ναι , στο κόσμο μας υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν και αμύθητες περιουσίες. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι οποιοσδήποτε εργάστηκε , στάθηκε τυχερός από τις συνθήκες , είδε ευκαιρίες εκεί που δεν τις είδαν άλλοι , ρίσκαρε – είναι αυτόματα κατακριτέος! Αυτό κάνει ένας επιχειρηματίας – βλέπει ευκαιρίες και ρισκάρει με στόχο την μεγιστοποίηση του κέρδους. Μη στήνουμε τον επιχειρηματία στον τοίχο γιατί έτσι εκτελούμε την επιχειρηματικότητα βάζοντας για ακόμα μια φορά «κακές» ταμπέλες σε κάτι που η χώρα μας χρειάζεται διακαώς : έναν υγιή ιδιωτικό τομέα που μεγιστοποιεί το κέρδος για το καλό της οικονομίας.
Η χώρα μας έχει μπουκώσει από κριτική! Η χώρα μας έχει μπουκώσει από Δημοσίους Υπαλλήλους ενώ … επιχειρηματίες χρειάζεται! Αντί να γινόμαστε ανθρωποφάγοι με το «ατόπημα» γιατί δεν παραδειγματιζόμαστε από το επιχειρηματικό αποτέλεσμα; Η μήπως να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα για να είμαστε και εμείς καλά με τη συνείδηση μας;
